عصر
هنگام، در یک روز سرد زمستانی، Sean Lamar پشت پیشخوان فروشگاه Best Buy
در محله ی منهتن شهر نیویورک ایستاده بود و پاسخ مشتریان را می داد. افراد
علاقه مند می آمدند و به اسمارت فون ها و تبلت ها نگاهی می انداختند و رد
می شدند.
به گزارش سافت گذر به نقل ازمجله آی تی؛ بیشتر
مشتریان سراغ آیفون های اپل و یا اکسپریا های سونی را می گرفتند اما Sean
فقط یک بار در طول خدمت هفت ماهه اش در بست بای، به کاربری برخورد که از او
سراغ قطعات داخلی به کار رفته در موبایل ها را می گرفت. آن مشتری از لغتی
به نام «اسنپدراگون» استفاده کرد و از او پرسید.
همانگونه
که می دانید، اسنپدراگون نام سری چیپست هاییست که از سوی شرکت کوالکام
تولید می شوند و در بسیاری از تلفن های همراه رده بالای جهان، نظیر HTC One
M9، LG G3 و Samsung Galaxy Note 4 به کار رفته اند.
Lamar می گوید: «تا وقتی که اهل دنیای تکنولوژی نباشید، برایتان اهمیتی ندارد چه چیپستی در موبایلتان به کار گرفته شده است.»
برعکس
کامپیوترهای شخصی که بیشتر کاربران عادی هم می دانند در PC شان پردازنده ی
Intel به کار رفته یا AMD، اکثریت کاربران اسمارت فون ها اطلاعی از نوع
چیپست موبایلشان ندارند و یا این موضوع برایشان اهمیتی ندارد؛ آنها می
خواهند صرفا گجتی روان داشته باشند.
همین موضوع باعث گشته تا سازندگان چیپست های همراه، با مشکلی به نام «کمبود آگاهی مصرف کنندگان» رو به رو شوند.
پردازنده
ها، به عنوان مغز متفکر گجت هر کاربر عمل می کنند و باعث می گردند تا
اپلیکیشن ها بر روی موبایل یا تبلت های ما به اجرا در آیند؛ این محصولات
توسط سازندگان بسیاری ساخته می شوند و تولیدکنندگان تلفن های همراه هم بدون
هیچ گونه نگرانی از این که ممکن است روزی کاربران به آنها برای استفاده از
چیپستی بی کیفیت اعتراض کنند، از نمونه ی دلخواه خود در تولیداتشان بهره
می گیرند.
در
اصل می توان این برداشت را داشت که بیشتر تولیدکنندگان تلفن های همراه، از
این بی خبری کاربران نهایت استفاده را کرده و تا جایی که می توانند، سعی
دارند در محصولات گوناگون خود از چیپست های ارزان تری استفاده کنند؛ با
توجه به اهمیت نداشتن نوع و کارایی چیپست ها برای کاربران عام، چرا یک شرکت
باید چیپست هایی عالی و هزینه بر برای محصولات خود سفارش دهد؟
در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.
سامسونگ
را در نظر بگیرید؛ کره ای ها اخیرا از گلکسی اس ۶ رونمایی به عمل آوردند.
محصول جدید آنها، پس از چند سال، شرکت کوالکام و پردازنده های اسنپدراگونش
را به فراموشی سپرده و از چیپست های خانگی خود به نام اگزینوس استفاده می
کند. گمان می رود با از دست دادن مشتری بزرگی نظیر سامسونگ، کوالکام ضربه ی
بزرگی بر پیکره ی خود حس کرده باشد و از سوی دیگر بد نامی هایی هم به
اسنپدراگون ۸۱۰ تحمیل خواهد شد.
آما
آیا این مسائل برای کاربران عادی مهم هستند؟ احتمالا خیر. کوالکام بزرگ
ترین سازنده ی چیپست های موبایل است اما دیدیم که سامسونگ، چگونه روی آن خط
قرمزی کشید. نظر محققان این است کاربران این شرکت ها را نمی شناسند و اگر
سازندگان چیپست های موبایل می خواهند آینده ای روشن داشته باشند، بهتر است
تا راه و روش اینتل را در پیش گرفته، از سود خود کمی چشم پوشی کرده و مانند
اینتل به تبلیغات گسترده بپردازند تا برای کاربران هم شناخته شده شوند.
Stephen
Baker محقق موسسه NPD می گوید: «این روزها هر سازنده ی کوچکی می خواهد خود
را به مشتریان معرفی کند؛ ایجاد نمودن یک برند قوی، می تواند حسی پایدار
میان تولید کننده و مصرف کننده ایجاد کرده و گاها این حس به سوی وفاداری
مشتری هم سوق پیدا می کند. اما امروزه در دنیای چیپست ها، ما صرفا اینتل را
می شناسیم و برند بزرگ دیگری وجود ندارد.»
بسیاری
معتقد هستند سامسونگ به این باور رسیده که خود می تواند از تکنولوژی های
بالاتری نسبت به همکار سابقش استفاده کند؛ و نکته اینجاست که در اصل هم
موفق شده تا کمر اسنپدراگون ۸۱۰ را به خاک بمالد.
تبلیغ برای یک جزء از محصولی دیگر
در بسیاری از صنایع، علاقه مند ساختن مشتری به مواد به کار رفته در طول ساخت، بسیار مشکل است اما در هرصورت، قبلا انجام گرفته. میشلن توانست با تبلیغاتش، حس امنیت را در میان استفاده کنندگان از تایرهایش تقویت کند. دوپونت توانست با قرار دادن برچسبی بر روی لباس ها، آگاهی مردن از فیبر های ترکیبی نظیر Lycra را بالا ببرد.
اینتل
هم با کمپین “Intel Inside” خود توانست بر بازار کامپیوترهای شخصی تسلط
یافته و به بزرگترین چیپست ساز برای این محصولات بدل گردد. این شرکت با صرف
هزینه هایی گزاف، توانست پیام خود را به گوش کاربران برساند و آن ها را
متقاعد سازد که در این زمینه بهترین است. از سوی دیگر، Nvidia هم مسیری
مشابه در زمینه ی کارت های گرافیکی در پیش گرفت و در نهایت توانست نام خود
را با بازی های کامپیوتری و رویداد های مربوط به ان، گره بزند.
اما
در زمینه ی چیپست های موبایل، حتی اینتل، بزرگ ترین سازنده ی پردازنده ی
جهان هم شکست خورد و نتوانست پیامش رو به گوش کاربران برساند. حقیقت این
است که اپل و سامسونگ، بزرگ ترین تولیدکنندگان موبایل، دیگر جایی برای
تبلیغات و به حاشیه ها پرداختن برای دیگران باقی نگذاشته اند.
بر
اساس آمار Kantar Media؛ در سال ۲۰۱۳، شرکت کوالکلام حدود ۱۲ میلیون دلار
برای تبلیغات در ایالات متحده هزینه کرد. لیست هزینه های شرکت اینتل در
آمریکا به ۸۵ میلیون می رسد. اما جالب تر اینکه اپل و سامسونگ، رقمی برابر
با ۶۰۰ میلیون دلار هزینه ی تبلیغاتی داشته اند. این رقم ۶۰۰ میلیون دلاری،
حتی اجازه ی نفس کشیدن از LG یا HTC را هم می گیرد، چه رسد به یک چیپ ساز
که صرفا یکی از قطعات داخلی این تلفن ها را تامین می کند.
کوالکام،
که حتی اپل هم از چیپ هایش (LTE) استفاده کرده است، تا به حال نیازی به
تبلیغ خود برای مصرف کنندگان نداشته است؛ در عوض، خود را به سازندگان بزرگ
معرفی کرد و توانست میلیون ها چیپست و چیپ مختلف را به فروش برساند. سال
۲۰۱۴، درآمد این شرکت به ۲۶.۵ میلیارد دلار رسید که از این مبلغ، رقمی ۸
میلیارد دلاری به عنوان سود خالص بیرون کشیده شد.
اما
نمی توان گفت کوالکام تلاشش را برای برندسازی نام اسنپدراگون انجام نداده،
چیپست های این کمپانی در جعبه ای با طراحی یک اژدها، به تولیدکنندگان
سپرده می شوند؛ این شرکت حتی موقتا در سال ۲۰۱۱، نام ورزشگاه Qualcomm را
در شهر سن دیگو (مقر اصلی این شرکت) به Snapdragon تغییر داد. در کشور چین
نیز، مدیران تبلیغاتی این شرکت دست به تبلیغات بسیار گسترده تری نسبت به
سایر سازندگان چیپست های موبایل زدند.
اگر
شرکتی بخواهد برای خود اعتباری همچون اپل یا سامسونگ به دست آورد، هزینه
های گزافی پیش رو خواهد داشت. Jon Erensen محقق موسسه Gartner می گوید:
«این نوع تبلیغات بسیار هزینه بر است و هر شرکتی توان انجامش را ندارد.»
بازی نام ها
متخصصین
بسیاری می گوید هزینه های تبلیغاتی بالا برای شرکتی نظیر کوالکام، ارزشش
را ندارد. آنها معتقدند بهترین راه برای برگرداندن شرکت های بزرگی نظیر
سامسونگ به سوی خود، تمرکز بر روی محصولات آتی و تکنولوژی های به کار رفته
در آنها و در نهایت ارائه به سازندگان است نه کاربران عادی. رسیدن به کاربر
نهایی و ایجاد وفاداری در وی، آن هم زمانی که محصولتان در دل محصول دیگری
پنهان شده، کاریست بسیار مشکل و تقریبا امکان ناپذیر.
کاربران
عادی به چیپست موبایل اهمیت نمی دهند، دلیل هم اینجاست که اصلا آن را نمی
بینند اما همه ی کاربران هم اینگونه نیستند. هر خریداری که قصد انجام بازی
های با گرافیک بالا، ضبط ویدئوهای با کیفیت، استریم ویدئو برایش مهم باشد،
مشخصا در مورد چیپست درون موبایلی که می خواهد آن را بخرد، توجه خواهد کرد.
تلاش
هایی برای شناساندن قابلیت چیپ و چیپست های مختلف در حال انجام هستند؛ این
کار به مشتریان ایده ی بهتری از آنچه می خرند، خواهد داد. کوالکام ماه پیش
گفت که قصد دارد چیپ های رادیویی خود را منظم تر کرده و از نام
های Snapdragon X5 و X12 در آنها استفاده نماید تا کاربران با نگاهی ساده
در یابند که شماره ی بالاتر، نشانگر سرعت دانلود و آپلود بالاتر خواهد بود.
این شرکت هم اکنون برای پردازنده های خود رده بندی مرتبی را ترتیب داده
است؛ اسنپدراگون ها را بر حسب قدرتی که ارائه می دهند از کد سری ۲۰۰ الی
سری ۸۰۰ می توان یافت.
اینتل
نیز ماه گذشته گفته بود که قصد دارد پردازنده های موبایل خود را با کدهای
اتم x3، x5 و x7 شماره گذاری نماید. این نوع از شماره گذاری هم آنچنان که
مطلعید، از موفقیت سری پردازنده های PC به نام Core، یعنی i3، i5 و i7
الهام گرفته شده است.
اما نکته ی امیداور کننده تر برای کوالکام، به سرانجام رسیدن پروژه ی آرا از گوگل خواهد بود.
قابلیت انجام تغییر در اجزای داخلی، مساله ایست که می تواند به جز دوست
داران تکنولوژی، بسیاری از کاربران عادی را نیز به اجزای داخلی تلفن های
همراهشان علاقه مند سازد.
شاید Sean
Lamar به این زودی ها دوباره نام اسنپدراگون را از سوی یک مشتری نشود، اما
در نهایت ممکن است پروژه ی آرا این وضعیت را دگرگون کند.